Hallo allemaal,

Momenteel zit ik bij de Upper Buller Gorge vlakbij Murchison op de Newton Livery. De Newton Livery is een boerderij waar ik nu al zo’n drie weken verblijf. Ik werk hier zo’n zes dagen per week voor ongeveer vijf uur per dag en in ruil daarvoor heb ik verblijf en onderdak. In de praktijk komen die uren allemaal niet zo nauw, je werkt gewoon tot de klus waar je mee bezig bent klaar is en neemt pauze wanneer je daar zin in hebt. De ene dag is het heel de dag werken, de andere dag weer bijna niks. De boerderij was vroeger een hotel voor de reiziger die vanaf het noorden van het eiland naar de westkust wilde gaan. In 1920 is het echter grotendeels afgebrand en opnieuw opgebouwd. Daarna heeft de huidige eigenaar, Stephen, het zo’n 40 jaar geleden na 20 jaar leegstand voor 1500 dollar gekocht. Vrij bizar als je bedenkt dat er 135 km2 grond bij zit. Buiten de doorgaande weg die er langs gaat is er verder niks. Er is geen elektriciteit (buiten de zonnepanelen op het dak en de generator uit 1980), geen waterleiding (het water dat we gebruiken is bergwater), geen riolering en niet eens bereik met je mobiele telefoon. Het komt er dus op neer dat de Newton Livery volledig zelfvoorzienend is. De dichtstbijzijnde buren zijn 2 km verder en het dichtstbijzijnde gehucht is 19 km verder. Stephen heeft 11 van die grote Clydesdale paarden die hij onder andere gebruikt om het land mee om te ploegen. Daarnaast heeft hij ook nog zo’n oude huifkar die hij gebruikt om mee door het land te trekken als vakantie. Hij heeft ook een aantal koeien en een stier. Een van en koeien heeft hij voor de melk, de rest is voor het vlees. Van de melk maakt hij zelf boter, kaas, slagroom en yoghurt. Daarnaast maakt hij ook zijn eigen brood, bier, jam, chutney, sauzen en meer. Leven op de Newton Livery is als leven in een museum. Veel van het gereedschap en de werktuigen die Stephen gebruikt zouden zo in een museum kunnen passen. Ik blijf me dan ook steeds verbazen over de dingen die hij gebruikt en wat nog daadwerkelijk functioneert. Daarnaast koken we meestal op houtgestookt vuur, en die kachel wordt ook meteen gebruikt als oven. Er is ook de mogelijkheid om met gas te koken maar liever op hout. Aangezien Stephen een uitgebreide moestuin en boomgaard heeft eten we elke dag verse groenten en fruit. Bij gebrek aan internet leer je vanzelf creatief te worden met het koken van eten aangezien je niet even makkelijk een recept op kan zoeken. Meestal zegt Stephen welke ingrediënten ik kan gebruiken (of moet omdat ze anders over de datum gaan) en zoek voor de rest maar uit wat je er mee doet.

Stephen is een 68 jarige man en een echte boer. Hij loopt altijd op zijn blote voeten en kan in doen en laten simpel maar effectief zijn. Daarnaast heb ik hem dingen zien doen zoals met zijn blote handen een muis dood slaan en laats heeft hij ook een rat dood getrapt. Aangezien hij zelf niet echt meer in goede vorm is (diverse motor- en paardrijongelukken gehad, een slechte rug door het altijd werken op het land en andere lichamelijke ongemakkelijkheden zoals bijna doof en het niet hebben van tanden) heeft hij steeds WWOOF’ers in huis (mensen zoals ik, werken voor onderdak en eten). Gedurende mijn verblijf ben ik steeds geweest samen met Lukas. Dat is een 18-jarige Duitser die er al sinds half januari zit. Voor Stephen is het ideaal aangezien hij nu veel dingen heeft kunnen doen dat het tilwerk van twee man vereist zoals het verplaatsen van poorten enzo.
Daarnaast komt Helis ook zo nu en dan langs, dat is een Frans meisje die hier 7 jaar geleden voor het eerst kwam WWOOF’en en twee jaar in een ander huis van Stephen heeft gewoond (15 min lopen van het huis staat een speciaal huis voor WWOOF’ers, maar sinds Stephen’s kinderen uit huis zijn slapen de WWOOF’ers gewoon bij hem in huis). Helis probeert al jaren in NZ te komen wonen maar ze krijgt steeds geen verblijfsvergunning dus is ze steeds voor een aantal maanden in NZ en dan gaat ze weer weg. Ze is een imker en heeft in opdracht van de Franse overheid door heel Europa getrokken om onderzoek naar bijen te doen. Ik heb dus ook al aardig wat over bijen geleerd.
Van de Murchison community ken ik ook al een deel omdat veel mensen bij Stephen over de vloer komen, maar ook omdat ik bijvoorbeeld mee heb geholpen met verzamelen van de hooibalen van het hand samen met wat lokale boeren. Bovendien leer ik steeds meer mensen in het dorp kennen omdat die mensen hier heel open zijn en je makkelijk een gesprek begint met vreemdelingen.
Het grappige van de mensen hier is dat ze bij een verjaardag of bruiloft allemaal een soort mini festival organiseren. Zo hebben dan een veld waar alle tenten en caravans enzo staan, iedereen neemt eten en drinken mee en ze regelen een podium. Schijnbaar wonen hier genoeg muzikale mensen om meerdere dagen achter elkaar live muziek te hebben.

De werkzaamheden die ik hier doe zijn heel divers. Het kan tuinieren zijn, het zorgen voor dieren, het plukken en rooien van groente en fruit, schuurtjes opruimen, hekwerken plaatsen, hout hakken, schoonmaken, gereedschap maken, reparaties aan het dak, brood bakken, boter maken, jam maken, koken, echt van alles.

Aangezien de meeste dingen buiten te doen zijn hebben we het vaak rustig als het een dag regent. Meestal gaan we dan dingen doen zoals boter maken. Maar meestal ben je daar ook geen hele dag mee kwijt. Vaak wordt ik dan creatief voor de lunch of ga ik koekjes bakken ofzo. Daarnaast besteed ik een groot deel van mijn vrije tijd aan lezen. Bij mooi weer kan ik in mijn vrije tijd ook naar de rivier gaan. Er grenst een vrij grote rivier aan Stephens tuin en daar heb je dan ook een privé stukje om te zwemmen. Ik wil op dag eigenlijk nog naar de overkant zwemmen maar ik moet even een goed stuk zien te vinden waar dat veilig kan. De stroming is namelijk heel erg sterk en ik zie het niet zitten om tegen een rots aan te slaan. Daarnaast is de rivier erg diep dus het bied wel mogelijkheden om van hoge rotsen in het water te springen.

De afgelopen paar dagen zou ik eigenlijk met Lukas een meerdaagse hike gaan doen. Van donderdag t/m vandaag (zondag) is Stephen naar een bruiloft en is er niet per se iemand nodig bij de boerderij. Woensdag waren Lukas en ik naar de Murchison gegaan om ons voor te bereiden op de meerdaagse hike. We hadden de route uitgestippeld, ik had de nodige spullen gekocht (mijn bagage was nog niet echt voorbereid op een meerdaagse hike) en we hadden voldoende voedsel gekocht om mee te nemen. Toen we terug kwamen van het dorp had ik mijn tas gelijk ingepakt zodat we de volgende ochtend op tijd zouden kunnen vertrekken. Daarna kreeg ik het echter helaas voor elkaar om tijdens het rooien van wat aardappels voor het avondeten een hooivork in mijn grote teen te steken. Het leek op zich wel mee te vallen, ik had de wond schoon gemaakt en ontsmet met honing. ‘s Nachts werd ik alleen wakker omdat mijn teen dusdanig pijn was gaan doen dat ik twee paracetamols nodig had om weer in slaap te kunnen komen. De volgende ochtend had ik dus toch maar besloten om maar niet mee te gaan met de hike. De afgelopen paar dagen heb ik dus alleen bij de Newton Livery gespendeerd. Op zich is het best lekker tot rust komen als je een paar dagen op een boerderij, alleen, zonder contact met de buitenwereld je dagen spendeert aan zwemmen, koken, koekjes bakken en lezen. Vandaag ben ik maar naar het dorp gelift om weer even contact met thuis op te nemen en om deze blog te schrijven. Tijdens het liften leuke mensen ontmoet en ze hebben mij gelijk uitgenodigd om langs te komen als ik weer in Wellington ben.

Ik blijf denk ik nog een dag of 10 bij de Newton Livery en daarna ga ik denk ik door naar Westport. Het zou kunnen dat ik eerst nog de 5-daagse hike ga doen die Lukas momenteel nog aan het doen is, maar dat hangt een beetje af van Lukas zijn reactie en het weer. Anders ga ik door naar Westport en ga ik op andere plekken nog meerdaagse hikes plannen. Nu mijn zinnen daar op gezet zijn zal ik het ook gaan doen, alleen de volgende keer ga ik proberen geen hooivork in mijn teen te steken de dag voordat ik wegga. ?

Groeten uit het momenteel regenachtige maar niet koude Murchison??