jelmersch.reismee.nl

Motatapu Track en bungeejumpen

Kia Ora!

Zoals gezegd ben ik vorige week woensdag gestart met mijn vorige hike. Het oorspronkelijke plan was om vanuit Wanaka naar de Rose hut te gaan en daarna weer terug. Bij het bezoekerscentrum werd mij verteld dat als ik verder wilde dat ik dan een tent nodig zou hebben omdat je in Macetown (een verlaten dorp waar vroeger goudmijnen zijn geweest) geen hut hebt.
Aan het begin van de track heb ik de Duitse Anna ontmoet die bezig was de TA te lopen (Te Araroa, een 3000 km lange tocht van cape Reinga tot en met Bluff). Toen we aankwamen bij Fern hut was Nils daar, een andere TA hiker die Anna al kende van eerder op de route. Aangezien de hut geen vuurplaats of iets dergelijks had was het een lekker koude avond. De volgende ochtend was het echt slecht weer. Ik was 8 uur klaar om te vertrekken maar had het toch maar even uitgesteld in de hoop op beter weer. Gedurende het wachten zagen we de bergtop waar we overheen moesten gaan steeds witter en witter worden van de sneeuw. Uiteindelijk kwam het witte steeds dichter bij en had bijna iedereen in de hut besloten maar een dag te wachten in de hoop op beter weer. Later was het bij de hut zelf ook aan het sneeuwen (op maar zo’n 600 m hoogte). Aangezien het zo koud was hebben we heel de middag in onze slaapzakken aan tafel zitten kaarten met de mensen in de hut. Één iemand had de oversteek naar de andere kant van de berg gewaagd, maar kwam 8 uur later helemaal doorweekt en bijna onderkoelt terug. Het was te gevaarlijk om aan de andere kant af te dalen. Hij had het over 40 cm sneeuw bij de top. Ik was uiteindelijk toch wel blij dat ik had besloten in de hut te blijven.
Aangezien er de volgende dag nog steeds veel sneeuw lag (gelukkig wel mooi weer!) had ik besloten om maar met Anna en Nils mee te lopen om niet alleen te zijn tijdens het beklimmen en afdalen van de besneeuwde bergen. De afdaling was behoorlijk steil en over een bergkam waardoor je aan beide kanten afgrond had. Bovenaan had Nils ons even uitgelegd en gedemonstreerd hoe je moest handelen indien je van de berg af zou glijden. Het was voor ons wel makkelijk dat hij alpine trainingen heeft gehad. De sneeuw zorgde er wel voor dat het uitzicht bovenaan werkelijk adembenemend was. Bovendien beviel het mij wel om ook eens door de sneeuw te hebben gehiked. Ondanks een aantal glijpartijen zijn we uiteindelijk veilig bij Highland Creek hut aangekomen.
De dag erna was een behoorlijk zware dag. We zijn twee keer 500 meter geklommen en 500 meter gedaald over een afstand van 11 km. Uiteindelijk kwamen we bij Rose hut, mijn initiële eindbestemming. Daar wierpen Anna en Nils het balletje op dat het ook een mogelijkheid was om gewoon verder te gaan. In Macetown waren twee potentiële slaapplekken. We hoorde van iemand dat je de historische huizen gewoon kan en mag betreden en dat er nergens staat dat je er niet mag slapen. Daarnaast was er net na Macetown, zo’n 500 m van de route, nog een hut aangegeven op de kaart. De 8 mile hut. Het leek mij uiteindelijk dan leuker om door te gaan en uiteindelijk in Arrowtown uit te komen en dan terug naar Wanaka te liften, dan om heel de route weer terug te lopen. Ik besloot daarom de gok maar te nemen in de hoop een slaapplaats te vinden bij Macetown. Anna en Nils hadden het plan naar Arrowtown te lopen en daar bij het meer te gaan kamperen. Maar aangezien dat qua klimmen en dalen vergelijkbaar was met de vorige dag maar dan 22 km in plaats van 11 km, leek mij dat net iets te heftig. Ik had niet net als Anna en Nils al ruim 2500 km training gehad en voeten die immuun zijn voor blaren.
Na de eerste klim en afdaling hadden we een keuze. Of we konden de slecht weer route nemen wat 6 km lang steeds korte stukken steil omhoog en naar beneden was, of we konden 4 km door de rivier (vandaar de slecht weer route, bij veel regen is de rivier te gevaarlijk om dat te doen). Uiteindelijk leek het ons leuker en avontuurlijker om de rivier te volgen. Aangezien we op veel plekken tot kniehoogte in het water stonden waren onze schoenen goed nat. Het ijskoude water had wel een heerlijk koelend effect op de blaren die ik tijdens de afdaling had ontwikkeld. Toen we uiteindelijk weer uit de rivier kwamen waren we in Macetown. De twee huizen die er nog stonden waren theoretisch geschikt om in te overnachten. Maar aangezien de vloer bedekt was met grind en ik geen matje bij had leek het mij niet echt aantrekkelijk daar te slapen. Ik daarom maar door gegaan in de hoop 8 mile hut te vinden. We hebben nog in de boomgaard van Macetown geluncht die vol hing met overheerlijke peren. Na Macetown heb ik afscheid genomen van Anna en Nils en ben ik richting 8 mile hut gegaan terwijl zij de andere richting op gingen naar Arrowtown. Eenmaal bij 8 mile hut bleek er geen hut te zijn dus ben ik maar terug naar de route gegaan. Ik had geen zin om in Macetown te slapen dus ben ik uiteindelijk ook maar naar Arrowtown gegaan. Eenmaal in Arrowtown kwam ik tot de conclusie dat daar geen hostels waren. Ik was echt behoorlijk gesloopt en had ook geen zin om nog een poging te doen te gaan liften naar Wanaka. Uiteindelijk heb ik in een bungalow geslapen op een vakantiepark in Arrowtown wat gelijk mijn meest luxueuze verblijf was van heel NZ. Dat lag toch wel een stuk beter dab dat het grind in Macetown had gelegen. Uiteindelijk bleken Anna en Nils op hetzelfde vakantiepark te staan aangezien ze geen puf meer hadden gehad om verder te gaan. De volgende dag ben ik weer terug naar Wanaka gelift.

Inmiddels ben ik in Queenstown en daar heb ik gisteren een bungeejump van 134 meter gedaan en de grootste commerciële swing ter wereld, met een booglengte van 300 meter. Beiden hebben wel weer voor de nodige spanning en sensatie gezorgd. Nu ik deze heb gedaan hoop ik ook nog een de bungee in China te kunnen doen, die een hoogte van 200m heeft. Bungeejumpen is iets wat ik zeker nog wel vaker wil gaan doen. Aangezien ik eerst werd ingedeeld om de bungeejump te doen dacht ik dat daarna de swing wel een beetje tegen zou vallen. Daarom ben ik ondersteboven in het zitje gaan zitten om het een beetje interessant te houden haha.

Morgen verlaat ik Queenstown weer om de Greenstone Caples track te gaan doen. Qua stijgen en dalen is deze een stuk gemakkelijker dan de vorige hike dus dat moet goed komen. Na de hike kom ik weer voor twee nachten terug in Queenstown om daarna naar Milford Sound te gaan. De weg er naartoe door het Fiordland National Park is volgens National Geographic een van de mooiste wegen ter wereld dus ik ben benieuwd. In het park zijn vanwege de mooie omgeving films zoals Lord of the Rings, X-Men en Jurassic Park opgenomen. Verder in het park hebben we een cruise door Milford sound.

Groeten uit Queenstown!

Reacties

Reacties

Ellen

Tjonge wat heb jij weer veel meegemaakt. Ik ben benieuwd of je nog pinguïns gaat zien in Milford Sound. Ik vond het in ieder geval prachtig daar!

Irma

Pittige hike! Je gaat wel van hoogtepunt naar hoogtepunt! Veel plezier op je volgende hike.

René

Wouw wat gaaf Jelmer, Milco heeft ons dat filmpje van je sprong laten zie n ik kreeg er kippenvel van. Wat een geweldige ervaring
Veel plezier op hiken

Gerda

Hé Jelmer, hoe gaat ie? Wat is het genieten om jouw belevenissen te lezen! Ik ben wel weer toe aan een vervolg. Je wordt er blij van om te lezen hoe jij geniet! Tot dan.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active