jelmersch.reismee.nl

Nelson Lakes national park

Kia Ora!

Aan de datum van mijn vorige blog te zien is de tijd weer eens snel gegaan. Na mijn vorige blog ben ik nog een paar dagen alleen bij de Newton geweest. Ik heb later nog geleerd hoe je gras moet maaien met een zeis en daarmee een paar daar een gigantisch stuk van de tuin bewerkt. Na een paar dagen afscheid genomen van Lukas die weer verder ging naar het Zuiden. Een dag later kwamen Anu en Grace op bezoek. Een Australisch/Nieuw-Zeelands koppel dat muziek maakt en door Australië en Nieuw-Zeeland tourt. Zij hebben eerder ook bij Stephen aan WWOOFing gedaan en kenden hem daar ook van. Het was dus een avond vol muziek en ze hadden, omdat ze Stephen zo’n bijzondere en inspirerende man vonden, een lied over hem geschreven dat ze meerdere keren hebben opgedragen. Dat was echt een bijzonder leuke avond.
Daarna ben ik nog 1 dag bij Stephen geweest voordat ik zelf ben begonnen aan mijn hike in het Nelson Lakes National park. Ik was om 9 uur ‘s ochtend weggegaan bij Stephen, maar (om een lang verhaal kort te maken) omdat ik onderweg niet overal even snel mee was en aangezien ik nogal pech had met liften was het 18 uur tegen de tijd dat ik aan de start van de track stond. De eerste hut was 3 uur lopen dus die had in ik theorie moeten kunnen bereiken voor het donker. Maar aangezien sommige stukken van de track niet in beste staat waren door de cyclonen van laatste tijd duurde het allemaal langer dan gepland. Uiteindelijk werd het wel donker en ben ik door het missen van bordjes een aantal keer het pad kwijt geraakt. Tegen de tijd dat ik bij de hut aan kwam was het al lang volledig donker en ik was dan ook aardig blij toen ik er was.
Lukas had mij als advies meegegeven dat ik het beste blikken bonen mee kon nemen en appels. Ik had daarom 6 blikken bonen, 10 appels, 1 kg rijst en 1 kg havermout. Daarnaast had ik nog wat andere overbodige zware dingen bij dat er samen voor zorgde dag mijn backpack onnodig veel te zwaar was. Ik had die dag maar zo’n 17 km gelopen maar was toch al behoorlijk gesloopt.
Na een goede nachtrust (onder het genot van het rustige wiegen van een rustige aardbeving) was ik klaar voor de tweede dag. Die bleek ook best een uitdaging omdat het pad echt heel gehavend was door de cyclonen met ongevallen bomen en ingestorte paden. Wanneer je op meerdere hutten afstand van het dichtstbijzijnde parkeerterrein zijn we geen dagjesmensen meer waardoor het heerlijk rustig wordt. Je kunt dan uren lopen zonder mensen tegen te komen. Je hoort dan buiten de vogels, het water of de wind dan ook helemaal niks. Het is ook echt heerlijk om in de bergen te zitten en daar de zon onder te zien gaan en ook weer op te zien komen. Iedereen gaat in die hutten gewoon slapen als het donker door een gebrek aan elektriciteit en wordt weer wakker vroeg in de morgen. Halverwege mijn totale hike zat ik op een punt met een prachtig ver uitzicht bij een strak blauwe lucht. Omdat het daar zo mooi was heb ik daar meer dan een uur gezeten en gewoon van de stilte genoten. Er kwam in al die tijd dan ook niemand voorbij waardoor het heel alleen (lees niet eenzaam) was, heerlijk.
In totaal heb ik 80 km gelopen (wat eigenlijk niks zegt aangezien je op de meeste plekken niet veel sneller dan 1 of 2 km/h vooruit komt) en er vijf nachten geslapen. Daarna ben ik weer terug naar de Newton gegaan, waar ik nog één nacht heb geslapen voordat ik naar Westport ging.
Daar heb ik niet heel veel gedaan voordat ik weer op de Kiwi bus ben gestapt en verder ben gegaan naar Lake Mahinapua. Het Lake Mahinapua hostel is een bijzondere stop met de kiwi bus aangezien het een hostel is waar alleen mensen die met de Kiwi Experience reizen komen. Ze doen daar elke avond een soort verkleedfeest. Het thema was ‘first letter of your name’ en aangezien het die avond ook St Patricks dag werd kon je ook iets groens gebruiken. Toen we in Greymouth waren getopt had ik voor 6 dollar wat wegwerptafelkleden, ballon en tape gekocht om een groen-wit jester pak te knutselen. Later bleek het een wedstrijd te zijn waar ik de tweede prijs mee heb gewonnen. Ideaal, want de prijs was een camera package bij een bungee jump in Queenstown. Ik was sowieso al van plan die te doen maar had in gedachten de camera package al wegbezuinigd aangezien ik 80 dollar vrij veel vond en bij mijn skydive ook al een camera package heb genomen. Maar nu heb ik hem gewonnen haha.
Bij het Mahinupua hostel heb ik uit een stuk greenstone (met de hulp van een vakman) nog een pijlpunt geslepen en hier een ketting van gemaakt.

Later ben ik ook nog in Franz Josef geweest waar ik een ééndaagse wandeling, de Robert Point track, heb gedaan om een blik te kunnen werpen op de Franz Josef gletsjer. Op zich een hele mooie wandeling maar naar mijn mening net iets te toeristisch. (Om dan nog maar niet te spreken over de helikopters die elk kwartier over vlogen om toeristen uitzicht te geven of af te zetten op de gletsjer.)

Nu ben ik Wanaka waar ik me heb voorbereid op mijn volgende hike. Eerst wilde ik de Gillespie Pass track gaan doen maar die werd me sterk afgeraden in verband met de heftige regen van de laatste dagen. Kon nogal gevaarlijk zijn, zeker met de hoeveelheid rivieren die je over moet steken. Nu werd me de Motatapu track aangeraden. Daar is de komende week nauwelijks regen dus dat moet een stuk beter zijn. Als het goed is ben ik dit keer voor zes nachten weg. Een van de dagen ga ik waarschijnlijk niet lopen maar gewoon een dagje lekker afgelegen in de bergen spenderen. Als het goed is ga ik nu maar 52 km lopen, maar het is wel veel meer stijgen en dalen dit keer.
De eerste hut is morgen maar 4 tot 5 uur lopen en de start is hier 20 min vandaan met de auto dus het moet me dit keer veel makkelijker afgaan om voor het donker de eerste hut te bereiken haha.

Na de hike blijf ik waarschijnlijk nog 1 of 2 nachten in Wanaka om vervolgens naar Queenstown te gaan om te gaan bungeejumpen. Mijn plan gaat momenteel nog niet veel verder dan dat. Maar dat zien we dan wel weer.

Tot de volgende!

Reacties

Reacties

Milco

Geweldig dat je ook in je Remi zo lekker kunt genieten. In de rust met alleen maar natuur geluiden. Echt lekker. Enjoy!

Irma

Klinkt fantastisch, op die blikken bonen na dan. Geniet ook weer van je volgende hike!

Maxime

Goed verhaal hoor, leest een beetje weg als een komische thriller met een happy end. Klinkt toch best eng, een aardbeving terwijl je in je eentje in een hut in the middle of nowhere bent. Zoiets kan trouwens alleen jou overkomen, een wedstrijd winnen waarvan je niet wist dat je eraan meedeed. Ben benieuwd naar je volgende hike, klinkt echt super gaaf. Ik zou wil afsluiten met geniet ervan, maar dat hoef ik tegen jou volgens mij niet zeggen... groetjes uit Wouw en natuurlijk een dikke 'kuffel' van Jalou (die inmiddels de oren van je kop kletst, erg leuk).

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active